21.12.11

Kraamcadeautjes

Ik mocht weer eens voor mijn eigen zussie aan de slag. Ze schijnt in een hele vruchtbare omgeving te werken. Dat is trouwens ook goed aan haar te zien....



In elk geval een lakentje bij een heel inspirerend kaartje maken. Dat is  geen straf!

18.12.11

Snot..


Weinig nieuws, weinig zin, weinig energie... mijn ribben doen zeer van het hoesten en m'n hoofd staat onder spanning van de gruwelijke substansies die zich in alle holtes ophopen. Maar ja, life goes on..
De kiddo's lijkt het weinig te deren, alleen van de jongste kan ik extra kusjes verwachten. De oudste twee zijn toch voornamelijk met zichzelf bezig.
Tip van de orthopedagoog bij de oudste was: thuis vooral lekker spelen, niet te veel laten piekeren.. Nu het buitenspelen niet meer dagelijks tot de mogelijkheden behoort, proberen we andere 'verstand-op-nul-dingen' te zoeken. Wat mezelf betreft: ik vind het heerlijk om met mn handen bezig te zijn en 'iets' te maken. Op het moment ben ik haakverslaafd, en vooral de Granny squares zijn leuk om te doen! In het verlengde van mijn eigen haakkunst en de rustige uitwerking die het heeft op de oudste, wanneer ik zit te handwerken, leerde ik hem de kunst van het vingerhaken. Geslaagd! Hij is er al een poos mee onder de pannen geweest, razend trots op z'n steeds langer wordende sliert. En gister moest zijn werkstuk mee naar bed, zodat hij direct na het ontwaken kon... haken!
Hmmm... Onverwachte wending voor een stoere skelter- lego- boy. Misschien kan ik 'm ook leren breien?

12.12.11

meissie...

Eerder schreef ik al eens over mijn bijzondere kerel (hier). Ook na de gesprekken zijn we nog niet veel verder. Er zijn wat aanpassingen gedaan op school, maar meneer is op het moment bijzonder druk. Duikt overal bovenop, prikkelt anderen om maar op hem in te gaan en krijgt dan ook geregeld de wind van voren. Als ik 's avonds bij hem kom vind ik hem soms tandenknarsend en woelend, of helemaal overdwars in bed.
Ons prinsesje loopt ook allesbehalve soepel. Haar willetje is slechts met grote moeite te buigen, en alleen als ik het verzoek herhaal, er een consequentie aan koppel en tot drie tel, zou mevrouw misschien een poging willen ondernemen te luisteren. En dat is zoooo vermoeiend... Niet alleen voor ons, haar leeggezogen ouders, maar ook voor haarzelf. En dat is pijnlijk om te zien. Hoe ze néé, néé, néé blijft gillen, wanneer de dingen niet gaan zoals zij ze heeft bedacht. En dat ze dat een half uur voldhoudt om dan snikkend in de armen van heittie te vallen, met wie ze het allerliefst van de wereld weer vriendjes wil worden. Maar dan wel zónder dat ze hoeft de doen wat hij zegt...
Ook op school is er over gesproken, en ook de leerkacht heeft haar zorgen. Ze gaf in het laatste gesprek ook aan dat het prinsesje niet lijkt te deren, dat ze andere kinderen pijn doet. Dat moet uiterlijke schijn zijn, toch?
Het kan bijna niet anders dat ze het wel voelt, want als er íemand hier in huis gevoelig is voor stemmingen, is het mijn Miesje Mooi. Om dat te illustreren:
Ik moest collecte lopen en belde bij de buurvrouw aan. Het duurde even voor ze met warrige haren en zonder haar bril verscheen. Ik vroeg nog voorzichtig of ze even een 'knipperke' (dutje) had gedaan. Daarop deed ze het hele verhaal. Ze was ziek, flink ziek. Het hele relaas en de bijbehorende medicatie kwamen eruit. Mijn meissie stond naast me, en al zullen woorden als nierbekkenontsteking en antibiotica haar weinig zeggen, ze aarzelde niet, stapte de stoep op en sloeg beide armpjes om de buurvrouw heen....
En dat is ook mijn prinsesje. Laat me dat toch niet vergeten...

1.12.11

trouwen

Ze zijn heerlijk, die naar-bed-naar-bed-rituelen. Broodnodig ook, bij mijn structuurgevoelige schatjes. Het allerfijnst vind ik het voorlezen. Als juf al mijn favoriete bezigheid. Daarom hebben we dus ook een schandalige hoeveelheid kinderboeken. Ze staan bij mijn oudste in de kast, en hij noemt dat, min of meer terecht, zijn bibliotheek. Desondanks komen er nog steeds nieuwe boeken ons huis binnen. Via de schoen, de oppas, de kinderboekenweek, maar vooral tijdelijk: via de bibliobus. Mijn oudste kinders hebben een gratis abonnement en mogen via school in de bus boekjes uitzoeken. En dat doen ze graag. Omdat ik er zelf niet bij ben is het voor mij ook altijd verrassend waar ze mee thuiskomen. Meestal erg leuk, maar soms ook wat 'precaire' onderwerpen. En bij het voorlezen 'a prima vista' soms even slikken of improviseren.
Nu moet ik even toelichten dat mijn oudste twee nogal piekeraars zijn. Om een voorbeeld te geven: De oudste wees juf er onlangs fijntjes op dat de opstelplaats bij de brandoefening niet compleet veilig was, vanwege de bomen die vlam konden vatten bij een uitslaande brand. En hij vond dat groep 1/2 het niet kon maken om niet mee te oefenen, want dan zouden ze niet weten wat te doen bij brand. En toen de buurvrouw zich een paar keer beklaagde over haar zere knie is ze er maar even naar toe gegaan om bezorgd te informeren of ze niet doodging.
Enfin, to the point: vandaag kwamen we toe aan het boek 'Dag, papa' van Nicoline van Heijningen, met heerlijke illustraties van Annet Schaap. Een boek dat inderdaad over een scheiding gaat. Ik twijfelde, omdat prinses met haar piekerdrang met dit thema aan de haal zou kunnen gaan bij de eerste de beste onenigheid tussen heit en mem.
In het boek wordt heel expliciet de dag beschreven dat papa weggaat. Niet op reis, maar weg-weg. Zo simpel, maar zo realistisch, dat de pijn voelbaar was en de tranen achter mn ogen stonden. Prinses pikte dit onmiddelijk op en vroeg hoorbaar bewogen of die papa echt weg ging. En vond dat heel zielig voor de jongetjes, want dan hadden ze alleen maar een mama. Maar het oudste jongetje in het boek neemt zijn verantwoordelijkheid al de nieuw'e man in huis, en vraagt zijn moeder ten huwelijk. Ten slotte trouwen ze met z'n drietjes, met hoge hoed, vitrage, handschoenen en ringen van vuilniszakbinders. Gelukkig maakt dit trouwen meer indruk op prinses. En als het boek uit is praten we nog even door. Of mem ook zo'n sluier had, toen ze trouwde, en dat beppe ook een mooie jurk had, toen ze trouwde. En of ze een mooie paarse jurk van me zou krijgen als ze ging trouwen. Ik beloofde plechtig dat ze een hele mooie jurk van me zou krijgen als ze zou trouwen. Desnoods zou ik er één voor haar maken. "Ja", zei ze. "Als ze geen mooie hebben. Of als ze op zijn." Het moest dus wel een mooie zijn met allemaal bloemen. Met een geel rondje in het midden, en daaromheen boogjes, met rose. En stroopwafels.
Morgen gaat ze tekenen voor me hoe ze eruit wil zien. Met haar haren mooi enzo. En met die hele bijzondere jurk. Ik ben benieuwd...

30.11.11

Teletubbies...

Vanmorgen zat ik met mijn jongste onder het genot van een kopje koffie naar de Teletubbies te kijken. En ineens besefte ik hoe fantastisch het leven van de Teletubbies in elkaar steekt...
Ze wonen in een prachtig ruim heuvelhuis onder de lachende babyzon. Het is er meestal mooi weer (al viel er vandaag wat toverregen). In de tuin huppelen schattige konijntjes die waarschijnlijk zelfstandig naar het toilet gaan, want ik heb nog geen keuteltje zien liggen in het altijd gemaaide grasveld zonder mos of onkruid. Het huis van de Teletubbies is duurzaam gebouwd en onderhoudsarm. Slechts nu en dan komt de onderhoudsmonteur de schuifdeuren afstellen, maar de aluminium kozijn hoeven nooit te worden geschilderd. Gezien het prachtig onderhouden gazon hebben de teletubbies waarschijnlijk ook zo'n robo-mower. In ieder geval hebben ze een robo-stofzuiger, die Noonoo heet. Waar zouden ze die gekocht hebben?
De teletubbies hebben maar één speeltje elk. Ze maken geen ruzie om de step, bal, hoed of tas en raken er nóóit mee uitgespeeld. Ze hoeven niet naar werk, school, kinderopvang, tussenschoolse opvang, buitenschoolse opvang, gastouder, pake, beppe, buurvrouw, buurman, speelkameraadjes. Ze eten tubbie-toast en tubbie-toetjes. Lijkt me erg eenzijdig, maar ze raken er niet op uitgegeten. Ze kijken filmpjes en luisteren liedjes. Het tubbieleven is fijn en overzichtelijk
. Ik zou het mijn prikkelgevoelige kindertjes gunnen! Zullen we emigreren naar Teletubbieland?
Nee, dan wij. We wonen in een prachtig ruim huis in een land waar de seizoenen elkaar afwisselen, elk met hun eigen charme en ellende. In de tuin kruipen pissebedden, springen kikkers en scharrelen egels, en eromheen grazen de reetjes. Ook graast er een konijntje dat heel nodig een schoon hokje moet hebben, omdat hij niet zelfstandig naar het toilet gaat. De tuin is rommelig, maar bijzonder ruim. Ons heerlijke huis heeft altijd wel íets, dat nodig geschilderd moet worden.
We hebben heel wat apparaten om ons het huishouden wat makkelijker te maken, maar uit zichzelf doen ze helemaal niets. Helaas.
Mijn kinders hebben duidelijk té veel speelgoed, en als het tegenzit brengt de Sint binnenkort nog meer. Er is ook nog een reële kans dat ze elkaar te lijf gaan om nét dat ene flutdingetje waar ze beide hun zinnen op hebben gezet. En morgen willen ze alweer wat anders. Met school, oppas, vriendjes en vriendinnetjes, verjaarsfeesten, zwemles en gym is hun leventje knap druk. Ze lusten bijna alles, maar vooral de middelste zou het liefst de hele dag snoepen.
Ik kijk naar de Teletubbies en realiseer me: Less is more...
Maar één ding hebben we toch wel met de Teletubbies gemeen. We zijn dik tevreden. Meestal.

28.11.11

Aangehaakt..

Sinds kort heb ik een nieuwe bezigheid... Ik ben aangehaakt bij de haaklessen van byMiekk. En dat valt nog niet mee... Eerst moest ik op zoek naar de juiste materialen. Het garen was goed te doen. Action, Zeeman, bolletjes zat. Maar de haaknaald... Helaas zijn vandaag de dag de handwerkwinkels dungezaaid, en beperkt in hun openingstijden. Vandaar dat ik uitweek naar een haaknaald in fluoriserend rose plastic, uit een zelfmaakpakketje van de Hema.  En inderdaad, dat ging eerst prima... Totdat...
Tsja... Blijkbaar toch wat te krampachtig....
Via mijn mamske wist ik toch een stevig exemplaar aan te schaffen, bij het authentieke winkeltje op de hoek (inclusief oma-look eigenaresse). Dit exemplaar durf ik bijna onbreekbaar te noemen. Na flink oefenen startte ik de ultieme uitdaging: Mijn eerste echte haakproject. Een sjaal moest het worden volgens patroon van byMiekk. Mezelf kennende legde ik de lat niet te hoog. Ik zou beginnen met een sjaal voor de stoere knuffel van mijn stoere boy: Aap. Helaas... De lat bleek toch te hoog...
Leuke kleurtjes, en afgezien van het slordige randje (ik moest er even inkomen..) redelijk gehaakt. Maar ergens toch niet helemaal de juiste lengte ingeschat, dus te kort. Gelukkig kon ik het goedmaken met stoer boy en dito aap. Tijdens mijn zoektocht naar garens en gereedschappen, kwam ik nog een sjaal tegen die ik voor deze boy breide tijdens mijn zwangerschapsverlof van hem, 7 jaar geleden... Zo goed als af! Nog even afgewerkt en voorzien van een sierrandje en 'sliertjes' op verzoek van stoer boy. Volgens mij is Aap apetrots op zijn nieuwe sjaal!

 En ziedaar! Gebeurt het weer! Blogger draait mijn gedraaide foto terug! GRRRRR... Als er iemand is die weet hoe ik dit voorkom wil ik dat HEEL GRAAG weten.
Maar goed, back to the point: Ik geef het haken nog niet op. Dus een volgend serieuze poging is gaande. Een sjaal, wederom,
en deze gaat echt níet te klein zijn. Maar ik zie nu al dat ik een stuk moet uithalen, om er een flinke fout uit te halen. Zucht..

21.11.11

Hij komt, hij komt....



Alle trouwe Sinterklaasjournaal-kijkers weten natuurlijk dat je om de Pieten te lokken een speciale vlag moet ophangen. Helaas is die niet in ons bezit... Daarom als alternatief maar een deurkrans in Sintstijl. Ik ben al heel blij met mijn krans van de Action, want die transformeer ik straks zo tot kerstkrans.
De herfstkrans, diede kids samen met de oppas van rozenbottels hadden gemaakt, had zijn tijd echt wel gehad. Die is een tweede leven begonnen op de tuintafel in de boomgaard, waar hij dienst doet als vogelvoer.
In het tuincentrum heb ik nog wat bloembollen en winterviolen ingeslagen, om de grote grijze terrastafel nog wat aan te kleden. Bovendien hadden we van vrienden een heerlijke knalroze pot heide gekregen, die zo mooi afsteekt bij al dat grijs van de tafel en het weer.. De niet-winterharde planten zijn naar de kelder verhuisd en de buitenkraan is afgesloten. Op naar de horror-winter?
Het rare van deze foto is, dat ik hem bij het bewerken heb gedraaid, maar dat 'ie bij het uploaden weer terugdraait. Núver... Sorry van de nekpijn.
Voorlopig kunnen we gelukkig nog wel wat dingen doen buiten. Manlief heeft een stuk riolering aangelegd en is druk bezig met de volgende haardhoutberging. Het hout ligt al klaar. Dus mocht het toch van die horror-winter komen, dan zitten we voorlopig  wel warm bij onze heerlijke Jacobus.


 

19.11.11

Verliefd...

Ja hoor, daar heb je het al... Mijn dochter is weer eens verliefd. Mijn prinses is het carpe diem-type, en licht ontvlambaar in alle opzichten. In de klas ontmoette ze al haar ware. Maar vandaag was hij even naar de tweede plaats verdwenen...
Natuurlijk kende ze hem al even. Vorig jaar hebben ze elkaar ook ontmoet, en hij bleek een goede vriend. Maar nu ze elkaar na zo'n lange poos terugzagen, wilde ze niets liever dan bij hem zijn. Ze heeft hem geknuffeld en de oren van zijn hoofd gekletst. Zat op zijn knie en kroelde door zijn baard.
Mijn dochter is straalverliefd... op Sinterklaas!

18.11.11

Jochie...

Hallo lieve jongen van me.

Morgen ga ik eerst naar mijn school. Daar praat ik met ouders, met leerkrachten, met de directeur. Over dat wat goed gaat en dat wat niet lukt. Daar maken we afspraken over de zorg die we willen en kunnen bieden aan onze kinderen. Bepalen we met elkaar hoe we dat het beste kunnen aanpakken.
En daarna ga ik snel in de auto naar jouw school. Onderweg zet ik de knop om. De knop van de radio op luid en mijn hoofd van standje 'intern begeleider' naar 'ouder'.
 En dan tref ik op jouw school, jouw intern begeleider en leerkracht. Dan praat ik als jouw mem over de zorgen over jou.Over wat we toch moeten met het feit dat jij soms zo anders bent dan de rest. Dat je zoveel weet, maar over andere dingen nog heel veel moet leren. Over dat wat jij me vertelde. Dat je hoofd zo vol voelt. Dat je daarom vaak naar de WC gaat. Dat je dan wel even gaat, maar ook net even langer blijft hangen. Om weer rustig te worden. En dat je jezelf soms tegen je hoofd slaat om het denken te stoppen. Maar dat dat niet helpt. Dat je zo graag in de gang zou willen werken. En dat je oordopjes zou willen. En dat je zou willen weten wanneer er weer een brandoefening komt. En dat je wilt dat groep 1 en 2 dan ook meedoen. Want anders weten ze niet wat ze moeten doen als er brand is. En ik voel je bezorgdheid over je zusje in groep 1.
Lieve grote jongen. Vandaag legde je je voet naast de mijne, en was die al bijna even groot. Maar je hartje is nog zo klein. De wereld is je nog een maatje te groot, maar je weet er meer van dan veel andere kinderen van zes.
Ik maak me zorgen over de drukte in je hoofd. Ik hoop dat we voor jou wat rust kunnen vinden. Dat je soms weer even onbezorgd kind mag zijn. Ik ga mijn best voor je doen, morgen.

Op mijn school is ieder kind uniek.
Op jouw school ben jij voor mij samen met je zusje het aller- alleruniekst.

8.11.11

Praatjes..

Prinses was weer op dreef vandaag. Het begon al bij het ontbijt. "Mem, is it hjoed hjoed?" (Is het vandaag vandaag?) Ik kon niet anders dan dat beamen. "Sjoch. Ik kin de dagen wol! En is it moarn ek hjoed?" "Ja, Miepie, moarn wurdt moarn hjoed." "Oh. Dus hjoed is gewoan altyd goed."
In de auto vanuit de gymles hoort prinsesje de fileberichten. Ze vindt het wel humor, de geheimtaal die de meneer op de radio babbelt, en ze verhaspelt de knooppunten, wegen en plaatsen tot nóg gekkere woorden. "Wêrom seit dy menear dat?" vraagt ze. Ik leg uit dat de meneer vertelt op welke wegen de auto's niet goed door kunnen rijden. Stomverbaasd: "Dan geane se toch gewoan op 'e fyts?" Hoe waar....
Voor het slapen gaan mag het eerste vakje worden aangekruisd op haar zelfgeknutselde Sint-aftel-kalender. (met hulp van de leuke Pompom-download (http://www.zwijsenouders.nl/Artikel/Rompompom-aftelkalender-voor-Sinterklaas.htm) en een kleurplaat van http://www.kleurplaten.nl/). Ik leg uit hoe de kalender precies werkt, omdat mevrouw gelijk twee weken vooruit wil werken. "Dat binne noch wol in protte nachtjes.." zucht ze. "Bin ik dan al in âlde beppe?"

7.11.11

Herfst

Even een impressie van onze herfst...
Twee weken geleden maakten we een heerlijke herfstwandeling in het bos. De eerste stop is altijd bij het kampje met de geitjes.

Daarna op strooptocht naar mooie herstspullen.
Blaadjes, nootjes, takjes, van alles ging er mee.
De paddestoelen namen we alleen mee op onze SD-card...

Eenmaal thuis gingen we aan de slag en maakten de mooiste herfsstukjes!


 

En voor onze lieve oppas, die in de herfst jarig is maakten we nog een heel speciaal stukje. Mét drie leuke theelichthouders van zink, een houten dienblad en zes hele originele onderzetters van gelamineerd papier. Aan de ene kant kunst van de hand van mijn drie koters, en aan de andere kant mooie bossige en herfstige papiertjes.

Ik vond die leuke theelichhoudertjes in de vorm van een kop en schoteltje bij de 'Action', en ga voor mezelf nog maar een paar halen. Ik bedacht me dat dat in het voorjaar ook héél leuk is met een paar blauwe druifjes erin, op de tuintafel!



Ook in de tuin is het volop herfst. Het maaiseizoen is gelukkig weer afgelopen. Door het zachte weer is het een beetje een mix tussen herfst en zomer. Veel planten bloeien voor een tweede keer, en zelfs de aardbeien gáán maar door...






Zomerkoninkjes in de herfst....








5.11.11

Naamshirt

Om eens te laten zien, hoe ik kom tot mijn naamshirtje, een 'tutorial'. Doe ermee wat je wilt, maar besef wel dat dit gewoon míjn manier van werken is, en niet per sé dé manier. De techniek is eenvoudig, maar hé, er zullen vast meer van die types als ik zijn, die ook bij de eenvoudigste knutsels de mist in kunnen gaan..
Waarschuwing: Heel geschikt voor Leen, Luc, Bas, Duuk,An, Lea, Ben, etc. Maar niet voor Annamaria, Geertruide, Floris-Jan of Alexander....
Wat heb je nodig?
  • Een printje van de naam
  • Een kant en klaar shirtje (gewassen!)
  • merkstift
  • pen
  • Een of meerdere stofjes (gewassen)
  • Strijkplank en -ijzer
  • Dubbelzijdig plakvlies of vliesofix
  • Bakpapier
  • Vlieseline
  • Spelden
  • Garen en een naaimachine
  • Eventueel textielverf en/of flockfolie
Het begint met het uitprinten van de naam in een lettertype dat je aanstaat, maar bovenal eenvoudig van vorm is. Ik doe dat altijd in een aantal verschillende maten, zodat ik kan beoordelen welk formaat het beste past.
Je kunt de letters in spiegelbeeld printen, ik doe dat meestal niet. In plaats daarvan trek ik de letters met merkstift om. Deze drukt door het papier, zodat op de achterkant de letters in spiegelbeeld zichtbaar zijn (leg er wel iets onder, hè!). Vervolgens neem ik de letters over op de papier dubbelzijdig plakvlies, ook wel vliesofix genoemd.
Knip de letters grof uit en leg ze op de verkeerde kant van de stof naar keuze.

 Vervolgens strijk je de letters volgens de aanwijzingen vast.
Ik doe er altijd wat bakpapier tussen, zodat de lijmlaag niet af kan geven op mijn strijkijzerzool.


Daarna laat je het even afkoelen, en knip de letters over de lijntjes uit.

Vervolgens verwijder je het papier van het plakvlies en legt de letters op de plek waar je het wilt hebben.

(Ik ben wel eens het papier vergeten er af te halen... Strijk je je eerst te pletter, blijft het niet plakken op het shirt en krijg je het papier er met de grootste moeite af.... en voel je je oliedom..)


Daarna leg je een vochtige doek op de tekst en strijk je deze vast (wederom: volgens de aanwijzingen).


Vervolgens gebruik je de vlieseline. Deze knip je iets ruimer dan de tekst. Op deze foto zie je goed de lijmlaag, die glimt.
Draai het shirt binnenstebuiten en leg de vlieseline met de lijmkant op het shirt, op de plek van de tekst. Je kunt dit natuurlijk vaststrijken, maar ik hou niet zo van een groot plakkaat vlieseline. Het maakt het shirt zo stug. Daarom speld ik de vlieseline op de achterkant. Zo kun je ook gelijk, na het terugkeren,  op de voorkant controleren of het op de juiste plek vastzit. Gebruik bij voorkeur zo weinig mogelijk spelden, omdat tricot gevoelig is voor schade door de spelden.



Vervolgens komt de naaimachine eraan te pas. Kies de kleur die je voor je garen wilt. In dit voorbeeld heb ik twee verschillende kleuren gebruikt. Vergeet dan niet ook de kleur van je spoeldraad aan te passen.
 Belangrijk bij tricot is dat je een tricot- of jerseynaald gebruikt, dan heb je minder kans op gaatjes in de stof, omdat de naaldpunt ronder is. Stel de machine in op een zigzagsteek, en dan zo smal mogelijk. Leg het shirt onder de naaimachine, zo dat de naald op de rand van de letter stikt. Bij de start en het eind laat je de machine even achter- en weer vooruit stikken. Ik vond de steek die ik had gekozen nog wat te grof, en ben dus twee keer om de letters gegaan.


Uitdaging bij het naaien van kleine shirtjes is, om te zorgen dat je het shirt zo onder je machine manouvreert, dat je niet een ander stuk shirt (bijvoorbeeld de achterkant) per ongeluk aan je werk vast stikt. Controleer dus regelmatig of shirt en vlieseline goed liggen.


(Zie je wel, Makkie, valt toch een beetje tegen...)
Voor de volgende stap draai je het shirt weer binnenstebuiten.  Je knipt de vlieseline zo dicht mogelijk langs de letters uit. Pas op dat je niet per ongeluk in de stof van het shirt knipt...

Daarna is het shirt in principe klaar. Ik pimp het vaak daarna nog met wat persoonlijke gegevens of een element van het geboortekaartje (in dit geval het vogeltje). Daarvoor gebruik ik textielverf, die ik met een strijkijzer fixeer. Ook is het leuk om de applicatie te combineren met flock.
Happy birthday, Duuk!



En ziedaar, mijn eerste tutorial. Ik hoop dat jullie er uit kunnen komen... En anders reageer je maar!

2.11.11

Sneak preview..

Ja, ik heb weer een project opgepakt... Een oud-klasgenootje van de middelbare school trof ik na vele omzwervingen weer op het wereldwijde web. En daar zag ik dat ze mama is geworden. Een kadootje waard! Bovendien stond het inspirerende kaartje online, en had ik de bijpassende stofjes op de plank liggen.
Dus ondanks een zware rugblessure, toch aan de slag geweest. Hij is inmiddels af en binnenkort zal ik uitleggen hoe ik 'm heb gemaakt, maar hij moet nog op de post, dus jullie zullen het eerst met een sneak preview moeten doen...

28.10.11

Maïs

Naar mijn idee wat later dan anders, maar het is weer zover. Het maïs is eraf.
Een tip voor jongensmoeders die proper zijn ingesteld: ga nooit in de buurt van een maïsveld wonen! Want het is onvoorstelbaar welk een grote aantrekkingskracht versgeoogste maïsvelden uitoefenen op stoere boys. En het is algemeen bekend welk een magische aantrekkingskracht modder heeft op mijn meisje.
De oogst was allereerst een spektakel. De hakselaar met dubbele montering (jahaa, jongensmoeders raken met behulp van jongensvaders snel thuis in de stoere termen) raakte op een kwart van de oogst al vast in de drek. Twee trekkers die de boel los probeerden te trekken raakten vervolgens ook vast en de derde, grotere trekker werd opgetrommeld. Daarna werd er geoogst tot het donker werd. De volgende dag ging men verder, maar daar kregen heit en mem weinig van mee, want die gingen al vroeg op pad, om de kost te verdienen. Maar toen ik thuiskwam was het me meteen duidelijk. Bij de deur twee paar zwarte laarsjes. Van binnen en van buiten zwart. Het konijnenhok vol maïskolven. De bijkeuken vol modderige kleren... En daarbij een broek die zeker met de witte was mee zal moeten draaien.. Ja, de machines waren verdwenen en de akker was het domein van de maïsstropertjes. Omdat bijna de helft van de maïs is blijven staan, blijft de aantrekkingskracht op de stropertjes bestaan. Maar nee. Eén keer stropen is genoeg. Voor thuis dan.
Want vandaag wilde mijn grote vent naar zijn kameraad. En laat ik nu toevallig weten dat die naast een maïsveld woont...
Dus toen ik meneer daar door de deur schoof met een plastic tasje in zijn hand keek de andere (dubbele) jongensmoeder mij veelbetekenend aan. "Overall mee?" Ik knikte: "Maïs, hè." Met een zucht en een glimlach beaamde ze: "Ja, maïs."

20.10.11

Creabea junior

Ja, wat moet je op een regenachtige dag in de herfstvakantie... Veel, vandaag! Allereerst hebben we een echte herfstwandeling gemaakt. En wat prijs ik me dan gelukkig met ons plekje tussen de bossen. Vanwege de nattigheid was er in 'ons bos' (het Schwartzenberger bos grenst aan onze achtertuin) niet te wezen zonder lieslaarzen, maar bij Toutenburg was het heerlijk wandelen op de geasfalteerde paden. Eerst de geitjes, ganzen en kippetjes gevoerd, toen de verschillende paddestoelen opgezocht. Niet aankomen.... of toch even springen op een paar 'plofzwammen', want ja, dat konden we niet laten. De buien hebben we doorgebracht onder 'moeders paraplu' en al met al was het de moeite waard, en ons broodje tussen de middag was zwaar verdiend.

Toen klein mannetje 's middags zijn dutje deed ben ik verder gegeaan met mijn dappere poging het strijkgoed in deze week aan kant te krijgen. Inmiddels is de berg geslonken van formaat mount everest naar iets van een serieuze alp. Heel wat gedaan dus, maar ik kan er nog steeds niet overheen kijken. Vervolgens wilden de koters graag 'verven'. Nou ja, dat kon. Ze hebben zich heerlijk uitgeleefd op het canvas, het tafelzeil en de keukenkastjes, al gingen die laatste twee natuurlijk per ongeluk.
Ons prinsesje kan zich artisitiek altijd heerlijk uitleven, en dat deed ze ook nu. Ze maakte een poppetje met een hond, waar ze rode stippen op zette. 'De hûn hat pukkels. Wetterpukkels. Op syn kont!' Gegiechel alom, grote broer zag er de humor ook van in. Even later maakte ze de hond blauw. 'In blaue hûn,' vertelde ze al kleurend, 'mei reade wetterpukkels.''Nee,' corrigeerde grote broer, 'dan is it rode hond. Dat is in sykte, hè mem?'
Het kunstwerk werd vervolgens beschreven met lettertekens. 'Wêrom makkest do allegear letters?' vroeg grote broer. Prinses, duidelijk geïrriteerd: 'Dat binne gjin letters. Dêr stocht iets.' 'Wat stjit dêr dan?' was de logische vervolgvraag van broederlief. 'Dat wit ik toch net. Ik kin toch net lêze!'
Ik heb het kunstwerk bij dit verhaal maar even vastgelegd, want inmiddels is het onder verschillende lagen verf verborgen. En morgen komen daar weer nieuwe lijnen bij. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat. Het verhaal dat prinses er bij heeft is heel helder: 'Dit is in plysje mei syn plysjehûn. Dy hat wetterpukkels. Dêrom gjit de plysje mei de hûn nei de dokter.'

18.10.11

Jeugd en stokjes

Uiteindelijk is de hoofdpijn in de frisse buitenlucht vlot afgezakt en werd het toch nog een aardige dag met het kroost. Eenmaal op de praatstoel hoorde ik ze over en weer de mooiste dingen uitwisselen. Met name prinsesje zit in een fase, waarbij ze graag nieuwe termen uitprobeert, hoewel niet altijd goed toegepast.Het volgende besprak ze met haar broer, toen het onderwerpvia 'papegaaien bij 'parkieten' was aangekomen. "Mar by parkieten kinne net famkes, want dan krije se jeugd." Voor het geval u denkt dat dit op een verhaal over bloemetjes en bijtjes uitdraait, geef ik u ook het vervolg mee: "Want op 'e tillevysje hie Piertje ek in parkyt, mar dat koe net want se hie jeugd." "Oh", reageert grote broer."Mar dat hjit allergisch. Dat is net jeugd, mar jeuk!"

Later vindt grote broer in een bak met speelgoed een poppetje dat door mijzelf (met veel hulp van handwerkjuf Elgersma) is gebreid. Hij wil het graag hebben. Ik geef aan dat hij er gerust mee mag spelen, maar dat het niet van hem is (wetende dat het onooglijke ding ook door zijn zuster begeerd wordt). Of ik dan niet een nieuwe voor hem wil breien. Lachend geef ik toe dat ik dat echt niet meer zou kunnen. "Mar dan begjinst toch gewoan. En dan dochst stokje foar stokje!"

Foutje!

Een druilerige herfstvakantie... Drie kinderen van 6, 4 en 1 die al te lang voor de tv gezeten hebben... Wat doe je dan? Je maakt een grote fout... Of wat... meerdere!
De eerste is het beginnen van deze blog. Hier ga ik weer kostbare tijd insteken. Tijd die een moeder van drie jonge kinderen met een baan in het onderwijs, een te groot huis met een te grote tuin niet heeft. Maar ja. Ergens moeten ik toch de boel op een rijtje zetten. Want mijn hoofd loopt over! En de rest wil ik nu eenmaal voor geen goud kwijt!
Tweede grote fout van vandaag: als pedagogisch verantwoorde moeder meegaan in de initiatieven van mijn kroost.. Toen mijn kleinste mannetje enthousiast op zijn speelgoedpianootje aan de slag ging dach ik een nieuwe impuls te brengen in de vorm van de vuilniszak vol muziekinstrumenten die op zolder lag opgeborgen. Errug leuk, ja. Precies vijf minuten was het leuk.
En nu? Prinsesje heeft een bult op haar hoofd, klein mannetje heeft allang iets anders gevonden om zich mee te vermaken en groot mannetje heeft een humeur om op te schieten. En mem? Die heeft hoofdpijn... heel veel hoofdpijn...

Gelukkig gloort er hoop. De lucht klaart op en het is bijna tijd voor klein mannetjes middagslaapje! Naar buiten grut! En laat mem eens lekker typen.