Maïs

Naar mijn idee wat later dan anders, maar het is weer zover. Het maïs is eraf.
Een tip voor jongensmoeders die proper zijn ingesteld: ga nooit in de buurt van een maïsveld wonen! Want het is onvoorstelbaar welk een grote aantrekkingskracht versgeoogste maïsvelden uitoefenen op stoere boys. En het is algemeen bekend welk een magische aantrekkingskracht modder heeft op mijn meisje.
De oogst was allereerst een spektakel. De hakselaar met dubbele montering (jahaa, jongensmoeders raken met behulp van jongensvaders snel thuis in de stoere termen) raakte op een kwart van de oogst al vast in de drek. Twee trekkers die de boel los probeerden te trekken raakten vervolgens ook vast en de derde, grotere trekker werd opgetrommeld. Daarna werd er geoogst tot het donker werd. De volgende dag ging men verder, maar daar kregen heit en mem weinig van mee, want die gingen al vroeg op pad, om de kost te verdienen. Maar toen ik thuiskwam was het me meteen duidelijk. Bij de deur twee paar zwarte laarsjes. Van binnen en van buiten zwart. Het konijnenhok vol maïskolven. De bijkeuken vol modderige kleren... En daarbij een broek die zeker met de witte was mee zal moeten draaien.. Ja, de machines waren verdwenen en de akker was het domein van de maïsstropertjes. Omdat bijna de helft van de maïs is blijven staan, blijft de aantrekkingskracht op de stropertjes bestaan. Maar nee. Eén keer stropen is genoeg. Voor thuis dan.
Want vandaag wilde mijn grote vent naar zijn kameraad. En laat ik nu toevallig weten dat die naast een maïsveld woont...
Dus toen ik meneer daar door de deur schoof met een plastic tasje in zijn hand keek de andere (dubbele) jongensmoeder mij veelbetekenend aan. "Overall mee?" Ik knikte: "Maïs, hè." Met een zucht en een glimlach beaamde ze: "Ja, maïs."