26.4.13

Koningsspelen

Vandaag worden de koningsspelen gevierd op de school van de kinders en de school waar ik werk. Hoewel ze op dit moment een beetje in het water vallen... nou ja!
Feestelijk blijft het, met al die oranje kinderen, vlaggen en ballonnen. Voor mij eigen prinsesje haakte ik voor vandaag een kroontje, volgens de beschrijving op Wolplein.

Wij zijn er klaar voor!

22.4.13

Home Sweet Home #13

Het leuke van verbouwen of verhuizen met kinderen (naast alle nadelen die er aan kleven, laten we wel wezen..), is dat je al weet 'wat het wordt'. Of 'is', dus. Je weet of je een kamertje gaat inrichten voor en jongen of een meisje,en vaak ook al iets over wat voor type je in huis hebt, en wat voor interesses je kind heeft (al wil je daar nog wel eens aan voorbij gaan, wat de inrichting betreft, vanwege het hoge plastic gehalte van alle commerciële kinderidolen...).
Toen we in ons huidige huis gingen wonen, ging ik dan ook helemaal los op de kamer van mijn prinsesje, destijds één jaar oud. Alles werd wit en lichtrose, met blaadjes en bloemetjes.
Achteraf nooit helemaal naar wens, omdat het allemaal net té licht en wat nietszeggend was. Mijn prinsesje werd intussen een robuuste peuterdame, die bovendien allergisch bleek te zijn voor bijna alles wat in de lucht hangt, waaronder huisstofmijt. Toen we de babykamer voor haar broertje gingen aanpakken, was dat dus een goed excuus om ook haar kamer van een mooie dichte laminaatvloer te voorzien, in plaats van de kierende vloerplanken de er lagen. En ja, toen moesten er nieuwe plinten op.. en ja.. toen konden we de boel eigenlijk ook wel opnieuw sausen. Dus is de prinsessenkamer nu stoer groen. Alweer een jaar of drie, nu. En het bevalt nog steeds. Ook bij de inwoonster zelf, want onlangs vroeg ze me om ook de andere muren groen te maken. En het plafond.
Nou, nee dus. Ze moet het hier maar even mee doen!




De Pip-kaarten in de witte lijstjes steken mooi af.
om de geboortklok heen een muurschildering, zodat het een 'echte' koekoeksklok werd


De vlindermobiel kreeg ze van de oppas, en staat erg lief.
Het rode kastje uit het blauw-gele warenhuis, kreeg nieuwe knoppen. En die staan 'm goed.
De eerste gordijnen die ik zelf maakte, en pimpte.
Met vilten bloemetjes en blaadjes, en knopen uit beppes tromke, waaronder hele mooie!











Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama

11.4.13

Robofan

Helemaal verzot op Wall-E is 'ie. Wij hebben die film over een snoezig robotje ooit opgeslagen, dus hij ziet 'm soms dagelijks. Wat.. Soms twee maal daags! En hij blijft er enthousiast over.
Vanuit deze robotliefde vatte ik het plan op om voor deze kleine grote man een robot-hemd te maken. Het stofje zou ooit een schooltas voor de oudste worden, maar dat werd er toch één uit de winkel (die natuurlijk stukken stoerder was...).
Voor dit doel is het misschien nog wel leuker. Mijn eerste echte overhemd, dus al te kritisch moet je niet kijken. Maar volgens mij kan 'ie er wel verantwoord mee over straat.
Vandaag maakte ik 'm af met mijn laatste aanschaf, een 'Kamsnaps-tang'. Ik kocht hem hier. En ik ben dik tevreden over onze eerste kennismaking!














8.4.13

Home sweet home #12

Fris groen! Buiten moet ik er nog om zoeken..
Ik zou de blaadjes en bloemen wel uit hun knopjes willen trekken... Maar er is hoop. Vandaag was alweer groener dan gister. En er schijnt regen onderweg te zijn, daar zitten de planten onderhand ook wel op te wachten.
En dan.. let the magic show begin! Het wachten is op de dag, na heilzame regen, dat de wind de goede hoek kiest en de zon over gezichten kietelt... mmm...

En als we dan toch zo lang moeten wachten, beginnen we vast binnen aan de moestuin.


baby-doperwtjes..


...in onze vensterbankkas
baby-aubergine...

baby-zonnebloemen... wat een groeikracht!















Home sweet home is een initiatief van Barbaramama.

6.4.13

Bijzonder klantje

Meet Brendan, mijn eerste internationale klant. Hij woont helemaal aan de andere kant van het grote water. En draagt een slab.. Vanonder mijn naaimachien!
Hoe dat zo komt? Dat heeft alles te maken met de reden waarom Brendan op achtjarige leeftijd nog een slab nodig heeft. Zijn moeder kreeg tijdens haar zwangerschap het cytomegalovirus, of CMV. Dit is een tamelijk onbekend maar veel voorkomend virus. In principe is het virus onschuldig, maar wanneer een moeder hier tijdens haar zwangerschap mee besmet wordt, kan dit grote gevolgen hebben voor het kindje in haar buik.
Dit gebeurde ook Natasja, en kennisje van mij. Je leest haar indrukwekkende verhaal hier. Via internet zocht zij contact met lotgenoten, en zo ook met Tracy, de moeder van Brendan.
Wat verbazingwekkend blijft is de onbekendheid van CMV. Ik las dat het in de VS vaker voorkomt bij ongeboren kinderen dan het Downsyndroom, of spinae bivida (een zgn open ruggetje), terwijl het vele malen onbekender is. En in principe kan het risico op besmetting vrij eenvoudig worden verkleind of misschien zelfs vermeden. Wereldwijd wordt dan ook een strijd gevoerd: Stop CMV!
De moeder van Brendan voert daarnaast nog haar eigen strijd. Heel graag zou ze een rolstoelbus kopen om Brendan zelf te kunnen (blijven) vervoeren. Lees meer er over, Hier, en dan begrijp je ook hoe het ontwerp van de slab is ontstaan.