9.10.17

Nocht en nifels goes international

Het leuke van opdrachtjes voor vrienden, familie en kennisen, is dat die soms verrassend zijn, en nét even wat anders vragen. De meeste opdrachtjes bestaan uit shirtjes en rompers, maar er ligt ook een ander verzoekje op de plank, daarover later meer.
Het allerleukst zijn de reacties achteraf. Het is fantastisch dat mensen ontroerd kunnen raken of dolenthousiast zijn over iets wat jij hebt gemaakt. Soms word ik er een beetje verlegen van. Ik hoor vaak dat mijn items, omdat ze zo persoonlijk zijn, bewaard worden bij de babyspulletjes in de 'doos op zolder'. Een heel grappig idee dat straks een aantal twintigers met zo'n piepklein shirtje in handen staat...
Sommige opdrachtjes gaan over de grens. En afgelopen week hoorde ik dat dit schildpadje de reis naar Zwitserland goed heeft mogen maken. Dat deed 'ie nog best snel.. voor een schildpadje!

20.9.17

kabouterdorpje

Op weg naar huis, zo tussen een vergadering, een boodschapje en een wasmachine door zag ik ze ineens. In een ooghoek. Zo mooi! Net alsof iemand ze geboetseerd had en  zorgvuldig neergezet, vel afstekend tegen het knalgroene mos. Blijkbaar was al die regen ook nog ergens goed voor.
Ik kon het niet laten. Toen de wasdroger draaide en de schoolbel bijna weer ging, moest ik terug. Mét camera. Met twee natte knieën en sprookjesplaatjes op mijn geheugenkaart kon ik mijn kroost weer in mijn armen sluiten. Kijk hoe mooi!







4.9.17

weer naar school!

De vakantie zit er echt weer op, helaas pindakaas! En het is weer een hele klus om 's morgens te bedenken wat er ook alweer allemaal mee naar school moet. Lunchtrommel, waterfles, fruit, theedoek, pasgewassen luizenzak... ik heb nog geen klachten gehad, dus ik denk dat het vandaag gelukt is.De kids vinden het ook wel eens lastig om te bedenken wat er allemaal mee terug naar huis moet!
Op de school waar ik werk waren de gangen in de zomervakantie bepaald niet leeg. Broodbakjes, trainingsjacks, ijsmutsen en pantoffels... Als je dat allemaal ziet schiet er wel eens door je heen: 'wat hebben we het toch goed, dat dat allemaal niet gemist wordt...'
Wat nog wel eens wil helpen is een naam op je spullen zetten. Daarmee is de eigenaar vaak snel gevonden. Daarom maakte ik voor mijn kanjers een cadeautje aan het begin van het schooljaar. Een stoere gymtas met hun naam erop in een lekker opvallend kleurtje. Nu maar hopen dat ik de zweterige kleren wat vaker mee naar huis krijg om ze te wassen!



1.5.17

aangehaakt

Een meivakantie die in april valt voelt ergens toch niet helemaal logisch. Hoe dan ook, het was een heerlijk excuus om er een weekje tussenuit te knijpen. We hebben genoten van de Deense kust, en ondanks de kou, was het strand bij onze kinderen z'n aantrekkingskracht niet verloren. En tja, als ik dan toch even helemaal vrij ben, moet ik natuurlijk ook even lekker freubelen. Een paar bolletjes katoen en een haaknaald passen al snel in de koffer. Achteraf was een dik wolletje voor een lekkere muts misschien nog handiger geweest, maar met de restanten katoen is toch ook weer het begin van een vrolijk dekentje ontstaan. Even vergeten hoe verslavend dat ook alweer was....

22.3.17

Maitiid

Zo heerlijk! De lente was er vandaag weer! Onze kipjes hebben spontaan allemaal weer een ei gelegd, de mussen kibbelen en de tuin wordt steeds groener en kleurrijker. Geniet!



10.3.17

Ziek..

Ziek was ik.. goed ziek. Verbazingwekkend hoe zoiets al je perspectieven binnen een paar uren volledig overhoop kan halen. De wereld wordt zoveel kleiner en overzichtelijker. Immers de enige input is 'pijn-pijn-pijn'. Ik kon niet slapen, praten of eten, dus daarmee was voldoende drinken en  pijnstillers innemen nog mijn enige doel. Tijd was er ineens in overvloed. De dag was wel tien keer zo lang als anders. En ergens was dat wel fijn, want had ik de afgelopen weken niet geroepen dat ik zo graag meer uren in een dag zou zien? Dat ik me er zo miserabel bij zou voelen had ik dan weer niet voorzien. De perspectieven zijn inmiddels weer aan het verschuiven. Maar onvoorstelbaar hoe belangrijk slaap, drinken en het kunnen eten zijn, als ze even niet binnen je bereik liggen. Een prachtige uitspraak is altijd: gezonde mensen willen van alles, zieke mensen willen maar één ding... Helemaal waar, zelf als je 'maar' een heftige keelontsteking met complicatie krijgt. Ik hoop dat het nog een poos mag duren voordat ik eten gedachteloos in mijn mond steek. Als het aan mij ligt doe ik dat niet meer. Genieten ga ik van mijn miniportie lasagne vanavond. Heerlijk, met antibiotica toe!

13.2.17

Weggeven..

Februari is een bijzondere maand voor ons: de verjaardags-marathon! Onze drie schatten zijn allemaal binnen zes weken jarig, van de eerste week in februari tot de eerste week in maart. Omdat de oudste inmiddels naar de middelbare school gaat, is de drukte om wéér een geschikte traktatie te vinden (die dan toch altijd een stuk lastiger in elkaar te zetten is, dan het op pinterest lijkt..) een beetje afgenomen. Toch is het stiekem fijn dat ze maar één keer in het jaar jarig zijn. Heerlijk uitpakken, stralende koppies, plakkerige feestjes, huis vol gezelligheid en dan... rust!
Maar goed, trakteren is leuk! En zoals beloofd: in februari geef ik iets weg. Morgen, op de dag van de liefde, start ik een leuke like-deel-win actie op facebook, die alles te maken heeft met de liefde en met die jarige jobjes en dat jetje van mij. Dus let op en doe mee!

6.2.17

moestuin

Eén van de vele goede voornemens van dit jaar.. of elk jaar... is om meer te gaan eten uit eigen tuin. Tot nu toe genieten we inderdaad zo nu en dan van eigen fruit, zelfgemaakte jam en een spaarzame groente uit eigen grond. In de winter ligt de boel echter stil en lijkt het een troosteloze bende van nattigheid en onkruid. Maar het begint weer te kriebelen. Zo ben ik druk aan het snoeien in de fruitbomen, en heb ik de zadenvoorraad weer opgezocht, om te gaan sorteren. Bij de aanblik van de rucola op het plaatje en de herinnering aan zomersalades van eigen kweek loopt het water me al in de mond. Eerlijk is eerlijk, vaak zijn mijn plannen groter dan de daadwerkelijke oogst, maar er is natuurlijk niets verloren aan tijd die je doorbrengt in de buitenlucht, al is het maar om de rupsen en slakken te voeren.
Onze moestuintjes liggen helaas niet zo gunstig. Een belangrijke voorwaarde voor groei is natuurlijk zon. Nu de heggen een beetje volwassen beginnen te worden, is het aantal zonuren in de tuintjes beperkt. De tuintjes zullen moeten verhuizen. Het zou fijn zijn als het in de voorjaarsvakantie mooi moestuintjes-verhuis-weer wordt.
Ter plekke liep ik vanmorgen even rond, plannen makend voor de nieuwe indeling, en zowaar.. ik vond tussen blubber en onkruid een biet! Mijn allereerste rode biet van eigen tuin, zonder dat ik die bewust gekweekt had. Zouden de moestuin-goden me gunstig gezind zijn dit jaar?

23.1.17

Gespot...

Dicht bij het raam van mijn woonkamer hangt een voederhuisje met een plankje, een vetbol en een pot met vogelpindakaas. Mijn zoon bracht die mee van een timmer-kinderfeestje. De pindakaas is een hit. Met name de koolmezen en pimpelmezen kunnen er geen genoeg van krijgen. Erg vermakelijk om te volgen. De koolmezen hebben wat meer te zeggen, maar de pimpelmezen zijn kleiner en soepeler, en kruipen in de pot om de restjes van de bodem te halen. Verder zagen we een roodborstje de restjes op de grond opscharrelen, en hipt nu en dan een winterkoninkje met zijn eigenwijze staartje rond. En gisteren was daar ineens ook nog een heggemus. Gezellig hoor!
Vorige week kwam er een grotere gast op verkenning: een grote bonte specht. Prachtig om te zien. Jammer dat 'ie mijn pruimenboom zo heeft toegetakeld. Toen hij mij in de gaten kreeg vloog hij onmiddellijk weg. Daarna had ik hem niet weer gespot. Maar wat zag ik vandaag? Een gat in de zijkant van de plastic pindakaaspot! Heeft 'ie dan toch zijn zin gekregen?

16.1.17

blue monday

Blauwe maandag, de meest deprimerende dag van het jaar, zo het schijnt. Nou, vandaag kan ik me er niet in vinden. De blauwe lucht: die zag ik wel! En dat maakt alles nou net even aangenamer dan anders. Ik ben vanmorgen dan ook heerlijk even in de tuin aan de slag gegaan. De eerste appelboom is toegetakeld. De wintersnoei staat op mijn planning, de komende tijd. Nog vier appelbomen en drie perenbomen te gaan. Het is heerlijk op zo'n dag even buiten aan de slag te zijn. Gisteren hebben we al wandelend ook al van het bos genoten. En er zijn weer tulpen in de bloemenwinkel, in mijn vensterbank staan narcisjes heerlijk te geuren, dagen worden langzaam maar zeker langer. Er zullen vast nog wat 'blue mondays' (en thuesdays en wednesdays en...) voorbijkomen, maar wat mij betreft: vandaag niet! Vergeet niet van de blauwe lucht te genieten vandaag!





9.1.17

It Mûzehûs

Afgelopen vrijdag hebben we als toetje van de kerstvakantie een uitstapje gemaakt met het hele gezin. We gingen met de kids naar Amsterdam. We zijn twintig over tien "Nemo" binnengestapt. Een groot succes uiteraard. De kinderen hoefden nog niet weg, maar omdat we ze toch ook een stukje Amsterdam wilden laten zien, zijn we 's middags met ons drietal naar het centrum gewandeld. Voor hen alledrie de eerste keer in Amsterdam, dus ze keken zich de ogen uit. Wát een drukte! Wát veel camera's! Wát veel politie! Wát een grote winkels! En wát een lange rij voor museum Madame Tussaud. Aan het eind van de middag wandelden we moe maar voldaan terug naar de auto, die we in parkeergarage Oosterdok hadden staan.
Daarbij kwamen we ook langs de openbare bibliotheek. Door de ramen had onze jongste een grote ijsbeer zien staan tussen de jeugdboeken. En de oudste vergaapte zich door de ramen aan al die verdiepingen vol boeken. Dat was wel even wat anders dan de knusse bibliotheek van een dorp verderop... Dus, na een korte aarzeling maar even een kijkje binnen nemen. Erg leuk!
Want op de onderste verdieping bij de jeugdboeken ontdekten we het échte muizenhuis! Misschien ken je het muizenhuis of 'it mûzehûs' van de gelijknamige boeken. Toen we hier tegenaan liepen, herinnerde ik me inderdaad een interview met de schrijfster, Karina Schaapman, die vertelde dat het muizenhuis in de bibliotheek live te bekijken was. Mijn kinderen kennen de boeken goed, hebben er zelf twee, en keken zich dan ook de ogen uit naar al die tafereeltjes. Ze wisten een aantal plekken waar bekende verhaaltjes zich afspeelden weer terug te vinden. "Kijk, daar was het verjaardagsfeestje!" Met deze ontdekking als kers op de taart mochten we weer naar huis. Patatjes eten en namijmeren over de heerlijke vakantie die nog weken had mogen duren...



5.1.17

2017

Wauw, een heel nieuw jaar! Nou ja, heel.. nog 359 dagen. Heerlijk om plannen en voornemens te maken. Het liefst doe ik dat niet alleen aan het begin van het jaar, maar aan het begin van iedere week. En ik ken mezelf goed genoeg om niet al te veel waarde te hechten aan mijn eigen goede voornemens. Toch zijn er een aantal zaken die ik wil oppakken in 2017.
Ten eerste is er dit blog, dat op de achtergrond al meer dan een jaar sluimert, omdat ik er naast mijn intensieve studie niet aan toe gekomen ben en dat ik vast van plan ben weer op te pakken. Verder wil ik structureel meer met mijn handen doen, simpelweg omdat ik er blij van word! Tot slot is een beetje orde in de chaos van mijn huis, mijn hoofd, mijn werk altijd welkom! Iets dat niet in één keer klaar is, maar met kleine stapjes wordt aangepakt.
Bij dat opruimen kan ik wel wat hulp gebruiken!
Sinds de verbouwing van 2013/2014 heb ik een heerlijke knutsel/opberg/strijk-zolderkamer tot mijn beschikking. En -HELP!- die slibt langzaam dicht met alle materialen die ik in de loop der jaren heb verzameld en aangeschaft. Mijn grootste probleem is dat ik eigenlijk alles leuk vind. Om je even een kleine indruk te geven... Ik houd van koken, tuinieren, tekenen, schilderen, mixed media, haken, sieraden maken, naaien, kaarten maken, textiel bedrukken, textiel schilderen, collage, hand lettering, interieur... euh.. need I say more?
Ik heb dan ook veel dingen liggen die af of half-af zijn, maar voor mij (nog) geen duidelijke bestemming hebben. Daarom het ferme besluit om vanaf 2017, naast de gebruikelijke opdrachtjes voor familie en kennissen, ook producten uit eigen voorraad te verkopen. Het blijft hobby, dus het aanbod zal wisselend zijn, en levertijden variëren. Aan de andere kant: het blijft hobby, dus de prijzen zijn laag, vrijwel alleen de materiaal- en gereedschapskosten reken ik door en de tijd die ik erin steek is aan mezelf. Ik hoop gewoon dat ik ook anderen blij kan maken met mijn maaksels!
Om zo bereikbaar mogelijk te zijn, gaat de verkoop via een facebook-site. Hierop vind je mijn voorraadje, met omschrijving en prijzen. Regelmatig hoop ik hierop nieuwe dingen te zetten, maar dat hangt er natuurlijk vanaf hoe snel mijn voorraad slinkt (anders ruimt het nog steeds niet echt op, op die zolder van me...). Natuurlijk helpt het als jullie anderen wijzen op het bestaan van mijn mini-winkeltje, en volgt er daarom in februari een leuke deel & win - actie. Voorlopig bestaat het assortiment vooral uit sieraden. Daarnaast maak ik naar aanleiding van geboortekaartjes nog steeds T-shirtjes en rompertjes in opdracht. Voorbeelden hiervan zie je zo nu en dan voorbij komen. Hoe dan ook: 2017 wordt een creatief jaar!